Santa María de Dodro

Descrición

Esta igrexa ten un grande interese como exemplo de parroquial rural proxectada por Simón Rodríguez por mor da peculiar solución de cuberta en forma de vieira ou cuncha nas dependencias laterais da capela maior e, tamén, polo retablo principal (de 1740) de deseño e talla compostelán, o cal tamén pode atribuírse con toda seguridade ao mesmo autor.

Ten planta en cruz latina, con nave única de dous tramos, situándose sobre o último a tribuna. Cruceiro cun tramo e capela maior rectangular. Detrás do presbiterio atópase a sancristía, tamén de planta rectangular. A nave da igrexa e o presbiterio cúbrese cunha bóveda de canón, ao igual que os brazos do cruceiro, onde se emprega a bóveda de aresta. Os nichos da capela maior péchanse con bóveda de cascarón en forma de grandes vieiras. En canto a fachada principal, responde ao mesmo criterio de sinxeleza que o interior.

A porta ten unha grande riqueza de molduración e está coroada por un frontón triangular interrompido por unha fornela en forma de vieira que preside a imaxe da Asunción. No lado norte levántase a torre-campanario, de base cuadrangular e triple corpo, pechándose en planta octogonal rematado nunha pequena cúpula con nervios sobresaíntes. Todo elo responde a unha libre interpretación do deseño de Simón Rodríguez.

A igrexa foi restaurada no ano 1992, co arranxo da bóveda e do tellado e a colocación dun novo piso de pedra.